30 лістапада 2019 г. у Дзяржаўным музеі гісторыі беларускай літаратуры адбылася прэзентацыя новага рамана Наталкі Бабінай “Бодай, будка” – першага беларускага рамана, напісанага па-ўкраінску.

Трэба адзначыць, што прэзентацыя кнігі адбылася на наступны дзень пасля міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі “Узаемнае вывучэнне моў, літаратур і культур дзеля будучыні і ўзаемаразумення. Украінска-беларускі досвед”, якая была арганізавана сумесна Пасольствам Украіны ў Рэспубліцы Беларусь, Нацыянальнай бібліятэкай Беларусі і Беларускім дзяржаўным універсітэтам і прайшла ў Мінску. Адным з пытанняў канферэнцыі стала ўзаемнае вывучэнне моў і літаратуры ў рамках Еўрапейскай хартыі абароны моў рэгіянальных і нацыянальных меншасцяў.

Пытанні, ці важная нацыянальная ідэнтычнасць у глабалізаваным свеце, уздымае ў сваім новым рамане Наталка Бабіна.

Думку аб слушнасці ўзаемнага вывучэння моў, захавання моўных адметнасцяў на прэзентацыі падтрымаў Першы сакратар Пасольства Украіны ў Рэспубліцы Беларусь Іван Башняк, які падзяліўся ўражаннямі ад мовы беларускага Палесся, якая мае шмат агульнага з ўкраінскай.

“Я чытаў гэты твор у рукапісе аўтара. Гэта цікавая, важная і вельмі своечасовая рэч, якую, упэўнены, ацэняць і чытач, і крытык. Трылер, палітычны, гістарычны, жаночы (нават любоўная лінія) раман – ёсць рысы розных жанраў. І які шырокі спектр ідэй, уражанняў! І якая маляўнічая і жывая ўкраінская мова з арганічна пераплеценымі заходнепольскімі дыялектызмамі”, – адзначыў у сваім выступе Юрый Громык, дэкан факультэта філалогіі і журналістыкі Усходнееўрапейскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Л. Украінкі (Луцк, Украіна).

Наталка Бабіна цёпла падзякавала Івану Башняку, Юрыю Грамыку і ўкраінскаму культуролагу Віктару Місюку за цікавасць да яе твора, глыбокае асэнсаванне і тлумачэнне кнігі.

На прэзентацыі таксама прысутнічала Наталля Кутузава, кіраўнік Цэнтра даследаванняў глабалізацыі, інтэграцыі і сацыякультурнага супрацоўніцтва АН Беларусі, і прадстаўніца татарскай дыяспары ў Беларусі Разалія Александровіч.

Прэзентацыя адзначылася цёплай сяброўскай атмасферай, якой спрыялі таксама аўтэнтычныя песні беларускага і ўкраінскага Палесся ў выкананні Святланы Чакушка і Вольгі Барышнікавай (Студэнцкае этнаграфічнае таварыства).